Verhalen van Dordrecht (nr. 28): Van kaalslag tot nieuwbouw

De sanering van de oude binnenstad is vrijwel nergens zo grondig aangepakt als in Dordrecht, niet alleen de aanzienlijke verpaupering, maar ook door de ambities van het stadsbestuur. De Dordtse binnenstad moest het kloppende hart van een zich snel ontwikkelende regio worden. Daarvoor was het noodzakelijk dat de verbindingen met de nieuwe buitenwijken en met de dorpen in de omgeving verbeterd en gemoderniseerd zouden worden. Volgens het Saneringsplan zouden ongeveer 1.900 woningen en andere panden, waaronder tientallen monumenten, het veld moeten ruimen. Het slopen van de veelal verkrotte woningen lukte nog wel, maar het heeft lang geduurd voordat alle kaalslaggebieden weer waren ingevuld.

Pas rond 1980 kreeg een andere vorm van stadsvernieuwing de overhand. Maar voor grote delen van de Bleijenhoek, de Steenstraat en omgeving en de Boogjes was het toen te laat. De schrijver Bert te Kiefte stelt de vraag: Was de sanering onvermijdelijk? Of is de binnenstad ten prooi gevallen aan een onverantwoorde vernieuwingsdrang van het toenmalige gemeentebestuur?