NU

WEEFSEL VAN VERHALEN

23 maart – 28 april 2024

 

 

In de expositie Weefsel van Verhalen verbinden schijnbare tegenstellingen het werk van Mirjam Somers en Marie Claire Gellings. Op het eerste gezicht lijken de twee benaderingen van het werk en de expositie ver uit elkaar te liggen, maar als je onbevangen de expositie kan ontvangen merk je hoe niet alleen de afzonderlijke verhalen geweven zijn maar ook hoe de beide werelden met elkaar verbonden worden.

 

 

Marie Claire Gellings, Het huis van mijn herinneringen

 

Ik verzamel herinneringen, dat is het materiaal, het weefsel waar ik mee werk. Het weefgetouw waarop ik het maak ben ik, zijn mijn handen, de handen werken en wat komt eruit? Het patroon van mijn manier van kijken en ondergaan, de lagen in mijn werk, de lagen in wat ik zie, de lagen in textiel.

Het werk ontstaat vanuit de rommel die herinneringen creëren en alhoewel het prettig is enigszins vanuit chaos te vertrekken is er tijd en ruimte nodig om op te ruimen en overzicht te krijgen, om connecties zichtbaar te maken in een meer gestructureerd archief. Uit de chaotische veelheid wordt een eenheid gecreëerd, een verhaal.

Om kort gezegd de verloren verbindingen te vinden en te verbeelden, om thuis te komen in het werk, om het werk een thuis te geven.

Vanuit praktisch en theoretisch onderzoek worden verbanden gelegd tussen alle onderdelen en ideeën. Onderdelen van oude en nieuwe werken worden gebruikt en hergebruikt. De assemblages/collages die daaruit voortkomen zijn nooit klaar, het spel met vormen is het eigenlijke werk. In collages en assemblages worden vormen en lijnen gecombineerd. Tijdens

het maken bepalen de materialen welke richting het werk uit gaat. Later, op de plek van de expositie, bepaalt de ruimte hoe werk er uiteindelijk uitziet.

 

In de tentoonstelling Weefsel van verhalen dwaalt de bezoeker door mijn visuele geheugen. De gordijnen bepalen de route, de verspreide objecten vertellen de verhalen, de kijker maakt de verbindingen.

 

 

Mirjam Somers, Silent Sirens

 

Beeldend kunstenaar en filmmaker Mirjam Somers reflecteert in haar werk op een antropocentrische wereld en de hierdoor gecompliceerde, gemankeerde relatie tussen de mens en de andere dieren. Haar werken hebben zowel een duister, verontrustend als meditatief karakter. Ze vormen eigen werelden waarin liefde en onderdrukking, schoonheid en gruwelijkheid, dromen en nachtmerries elkaar in balans houden.

 

Silent Sirens

Driehonderd tekeningen gemaakt in even zoveel dagen tijdens de covidpandemie zijn het uitgangspunt voor het project Silent Sirens. De zoektocht naar de verhalen achter deze tekeningen hebben geleid tot een ruimtelijke installatie die voortdurend in ontwikkeling is en bestaat uit tekeningen, maquettes, filmscenes en muziek. De installatie vormt de prelude van het meerjarige en omvangrijke filmproject Silent Sirens.

In Weefsel van Verhalen laat Somers de nieuwste fase zien van haar zoektocht en toont ze een landschappelijke maquette als een ronddraaiend panorama, visualisaties van een eiland als setting van haar toekomstige film en een maquette van een theater met daarin projecties van enkele personages. Het theater is daarbij opgebouwd als een diorama, waarin één van de personages Mirim zich heeft teruggetrokken; een gebroken persoon omgeven door een decor dat gruwelijke taferelen tussen mensen en dieren verbeeld.

 

Binnen het filmproject Silent Sirens werkt Somers met verschillende professionals samen:

Met Gerwin Luijendijk voor de muzikale composities, zang en acteerwerk . Met Petros Mousios en Zara Olsson voor 3D animaties, met Bas Czerwinski voor het camerawerk en met Charly van Rest voor de Soundscapes .

 

Het project Silent Sirens wordt mede gefinancierd door CBK Rotterdam, Gemeente Rotterdam en Het Nederlands Filmfonds.