Evelyn Taocheng Wang (1981, Chengdu) combineert Aziatische schilder- en kalligrafietradities met Westerse schilderkunst. Ook maakt ze installaties, foto- en videoperformances. Terugkerend thema in haar werk is het leven in verschillende talen en culturen.
Evelyn Taocheng Wang is geboren in China en woont momenteel in Rotterdam. Ze studeerde zowel in Azië als in Europa en exposeert wereldwijd, van de Documenta in Kassel tot in grote musea in Shanghai en New York. Binnen Nederland is Wang bekroond met de Volkskrant Beeldende Kunst Prijs (2016), de ABN AMRO Kunstprijs (2019) en de Dolf Henkes Prijs (2019); in Duitsland met de Dorothea von Stetten Preis (2019).
Wat is je bestemming, je plaats in de wereld en je eigen invloed daarop? Vragen over het lot en de gevolgen van migratie en globalisering komen verhuld aan de oppervlakte. Ondanks de actuele scherpte, is het werk van Wang een toonbeeld van elegantie, vaak met een vleugje humor. Ze speelt met het idee van identiteit als veelzijdig fenomeen en verbindt haar persoonlijke ervaringen aan gedachtes en ideeën over kunst en kunstgeschiedenis.
Wang geeft met een reeks recente schilderijen een vervolg aan het meditatieve lijnenspel van Agnes Martin (1912-2004). Haar ode aan deze beroemde minimalistische schilder is tegelijk een respectbetuiging, een persoonlijke toe-eigening en een actualisering. Het abstracte raster wordt bij Wang een raamwerk dat ook ruimte biedt aan figuratie: dichtregels en stillevens, zoals een handvol mandarijnen, geschilderd in de traditie van het Chinese realisme.
Ook te zien is een selectie van schilderijen met glas-in-lood ramen, inclusief het door Dordrechts Museum recent aangekochte schilderij Dutch Windows. Wang verbeeldt het Nederlandse venster als spiegel voor de schilderkunst, geïnspireerd door gevels die haar oog vangen als ze op straat wandelt, ook in Dordrecht tijdens de voorbereidingen op deze tentoonstelling. In haar atelier schildert ze op het doek haar herinneringen aan raampartijen en reflecties.
Kenmerkend voor haar poëtische, licht activistische toets is het zelfportret waarop ze pluis van een paardenbloem blaast: de zaadjes prijs gevend aan de wind die ze verder zal verspreiden.
