Peter Heerschop en Viggo Waas duiken in hun jeugd: herinneringen, fouten, vriendschap en onbevangenheid. Met zang van Ruth Sahertian en muziek van Wouter Planteijdt. Grappig, eerlijk en ontroerend.
Twee vrienden duiken vol jeugdige energie in de diepten van hun herinneringen
Peter Heerschop en Viggo Waas zijn beste vrienden. Mannen met plannen. Jongens waren ze. Of nee, dat zijn ze nog steeds. Jongens die tot belachelijk veel in staat zijn. Tenminste dat dachten ze, voor ze begonnen. Hoe dan ook, in hun laatste gezamenlijke theatershow gaan ze nog één keer op zoek naar wat ze voor elkaar kunnen betekenen. Vol jeugdige energie duiken Peter en Viggo in de diepten van hun herinneringen aan school, werk, vriendinnen, ouders, kinderen, vreemde ontmoetingen en nooit verwerkte pijnlijke situaties. Wat zouden ze anders doen met de kennis van nu? Wie waren invloedrijk in hun jeugd? Waar is die totale onbevangenheid gebleven? Elke vraag is een scène en elke scène een nieuwe vraag. Ze hebben er wel hulp bij ingeroepen; van Ruth Sahertian, een prachtig zingende jonge vrouw die tegelijkertijd de opgewektheid van de mannen in de gaten kan houden. En van Wouter Planteijdt als de gitarist die het mogelijk maakt om alles te kleuren met de soundscape van hun jeugd.
